کد مطلب:1438
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:19
اگر كسي دعايي بخواند كه ثواب آن، اين است: هر كس در سال هر گناهي انجام دهد گناهش نوشته نمي شود، آيا واقعاً گناهي براي او نوشته نمي شود؟
مسئله ذكر شده در نگاه اوليّه نمي تواند به هيچ وجه صحيح باشد و با اصول عقل و دين ناسازگاراست، زيرا عنوان گناه تا قتل انسان مؤمن و شركت به خدا نيز مي رسد و در صورتي كه مضمون روايت باشد، چنين روايتي با توجه به ناسازگار بودن با اصول عقلي و ديني به طور كلي نمي تواند صحيح باشد، مگر آن كه به نوعي اين گونه روايات توجيه شود.
بنابراين مي گوييم: اگر واقعاً چنين دعايي داشته باشيم، مقصود اين است كه با خواندن چنين دعايي، انسان توفيق پيدا مي كند كه گناه نكند. وقتي گناه نكرد، گناهي بر او نوشته نمي شود. شهيد مطهري در مورد اين روايت حُبّ علي بن ابي طالب حسنةٌ لا ضرّ معها سية؛ محبت علي(ع) حسنهاي است كه با آن هيچ گناهي ضرر نمي رساند. مي فرمايد: يكي از علماي بزرگ (گويا وحيد بهبهاني است) اين حديث را اين گونه تفسير كردهاند: اگر محبّت علي(ع) كه نمونه كامل انسانيت و طاعت و عبوديت و اخلاق است، از روي صدق باشد، مانع ارتكاب گناه مي گردد، مانند واكسني است كه مصونيّت ايجاد مي كند، و نميگذارد بيماري در شخص واكسينه شده راه يابد. محبت پيشوايي مانند علي(ع) آدمي را شيفته رفتار علي(ع) مي كند و فكر گناه را از او مي بَرَد.(1)
پي نوشتها:
1. مرتضي مطهري، مجموعه آثار (عدل الهي)، ج 1، ص 331.
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.